خطبه113

شما را از دنياپرستي مي ترسانم، زيرا منزلگاهي براي كوچ كردن، نه منزلي براي هميشه ماندن است، دنيا خود را با غرور زينت داده و با زينت و زيبايي مي فريبد، خانه اي كه نزد خداوند بي مقدار است زيرا كه حلال آن با حرام، و خوبي آن با بدي، و زندگي در آن با مرگ، و شيريني آن با تلخيها درآميخته است، خداوند آن را براي دوستانش انتخاب نكرد. و در بخشيدن آن به دشمنانش دريغ نفرمود خير دنيا اندك و شر آن آماده و فراهم آمده اش پراكنده، و ملك آن غارت شده، و آباداني آن رو به ويراني نهاده است، چه ارزشي دارد خانه اي كه پايه هاي آن در حال فرو ريختن و عمر آن چون زاد و توشه پايان مي پذيرد؟ و چه لذتي دارد زندگاني كه چونان مدت سفر به آخر مي رسد؟ روش برخورد با دنيا مردم! آنچه را خدا واجب كرده جزو خواسته هاي خود بدانيد، و در پرداختن حقوق الهي از او ياري طلبيد، و پيش از آنكه مرگ شما را بخواند گوش به دعوت او دهيد،

همانا زاهدان اگر چه خندان باشند، قلبشان مي گريد، و اگر چه شادمان باشند اندوه آنان شديد است، و اگر چه براي نعمتهاي فراوان مورد غبطه ديگران قرار گيرند اما با نفس خود در دشمني بسياري قرار دارند. نكوهش از غفلت زدگان ياد مرگ از دلهاي شما رفته، و آرزوهاي فريبنده جاي آن را گرفته است، و دنيا بيش از آخرت شما را تصاحب كرده، و متاع زودرس دنيا بيش از متاع جاويدان آخرت در شما نفوذ كرده است، و دنيازدگي قيامت را از يادتان برده است. همانا شما برادران ديني يكديگريد، چيزي جز درون پليد، و نيت زشت، شما را از هم جدا نساخته است، نه يكديگر را ياري مي دهيد، نه خيرخواه يكديگريد، و نه چيزي به يكديگر مي بخشيد، و نه به يكديگر دوستي مي كنيد. شما را چه شده است؟ كه با به دست آوردن متاعي اندك از دنيا شادمان مي گرديد! و از متاع بسيار آخرت كه از دست مي دهيد اندوهناك نمي شويد! اما با از دست دادن چيزي اندك از دنيا مضطرب شده كه آثار پريشاني در چهره ها آشكار است و بي تابي مي كنيد، گويا اين دنيا محل زندگي جاودان شما و وسائل آن براي هميشه از آن شماست، چيزي شما را از عيبجويي برادر ديني باز نمي دارد جز آنكه مي ترسيد مانند آن عيب را در ش

ما به رختان كشند، در بي اعتنايي به آخرت و دوستي دنيا يكدل شده ايد، و هر يك از شما دين را تنها بر سر زبان مي آوريد، و چنان از اين كار خشنوديد همانند كارگري كه كارش را به پايان رسانده و خشنودي مولاي خود را فراهم كرده است.