عوامل اضطراب در کودکان

1 –اختلاف والدین                  2 – فشاربرای موفقیت

3 –خط و نشان کشیدن          4 – احساس گناه

5 – بیماریهای سخت خانواده         6 – ترس از مرگ خود و اطرافیان

7 – نبود والدین در منزل         8 – احساس طرد شدگی

9 – احساس بدگمانی       10 – تضادهای انضباطی

12 –بی توجهی به حس مالکیت کودک      13 – خودبیمارانگاری

1 – تقویت اعتمادبه نفس      2 – دامن نزدن به اختلافات

3 – بچه ها بایداحساسات خودشان را اظهارنمایندمثبت یا منفی (خوب یابدبودن ربطی به احساسات ندارد)

4 – عکس العمل والدین بایدبه گونه ای باشدکه کودکان از اشتباهات خودپندبگیرند.

5 –اشتباهات گذشته را به رخ آنها نکشید.

6 – دلیل توبیخ یا تنبیه خودراتوضیح دهید.

7 – والدین الگوی مستقل وآزاد اندیش باشند.

8 – آموزش مثبت اندیشی و اتکا

9 – هماهنگی بین گفنارورفتار

10 – بهادادن به سرگرمیهاو تفریحات (مه بازی شدن)

11 – بکارنبرید: می گذارم و میروم

12 – کارمندهستیدازدور مواظب باشید وبه او آموزش دهید.

13 – آموزش مرگ با داستان و پاداش الهی

14 – مقایسه نکنید.

15 – ایجادبسترمناسب برای ایجاداحساس آرامش وامنیت ودرک متقابل یکدیگر

1 - حدفاصل بین مشکلات استقلال ووابستگی

2 – طغیان علیه مراجع قدرت

3 – هویت فردی

4 – ارضای نیازهای جدید( انرژی ایجادشده را در جایی امتحان میکندوخطر...)

5 – ترس از آینده

6 – دغدغه اقتصادی

7 – تعارض بین خواسته های والدین و همسالان

8 – ترس و اضطراب

9 – بهم ریختگی ارتباط با دیگران

1 – شناخت شخصیت نوجوان

2 – استفاده از روش تغافل ( مشکلات رابزرگ نکنیم، بازخواست وایجادخشونت نکنیم.)

3 – ایفای نقش راهنمایی به جای دستوری

     & آموزش        & رابطه دوستانه         & اعتمادسازی      & گوش دادن

     & پرهیز از مناقشات خانوادگی            & انتظاربه اندازه     & مشورت بانوجوان

     & فعال بودن نقش پدر         & تکیه بر نقاط قوت    & اجازه خطاکردن

     & پذیرش بدون قیدوشرط نوجوان       & رابطه کلامی مقدمه ی ارتباط عاطفی

      & تاکیدبرمحبت وپرهیز از خشونت     & الگوی رفتاری والدین

 1- مرا لوس نکنید، به خوبی می دانم هر چه می خواهم نمی توانم داشته باشم فقط می خواهم شما را امتحان کنم.

2- به من زور نگویید، این کار به من می آموزد که فقط قدرت مهم است. اگر مرا راهنمایی کنید واکنش بهتری نشان خواهم داد.

3- به من قول واهی ندهید، چون اگر از عهده برنیایید اعتماد من به شما سلب خواهد شد.

4- کارهایی را که از عهده ی خودم برمی اید برایم انجام ندهید، این کار باعث می شودکه درمانده وناتوان باقی بمانم.

5- عادتهای بد مرا زیاد گوشزد نکنید،این کار باعث می شود به آنهاادامه دهم.

6- در حضور دیگران از من ایراد نگیرید، در خلوت با من حرف بزنید توجه بیشتری به صحبتها دارم.

7- کاری نکنید که اشتباهاتم را گناهی بزرگ تلقی کنم، ممکن است ترس از اشتباه و احساس گناه باعث شود بدنبال تجربیات جدید نروم.

8- فراموش نکنید آزمایش کردن را دوست دارم و از آنها درس میگیرم پس خواهش می کنم در این مورد صبور باشید.

9- از پاسخ دادن صادقانه به پرسشهای من طفره نروید.

خطاب به والدین :    

کودکان فقط فرزندان شما نیستند،آنها دختران و پسران زندگی هستند که آنها را خواسته است.با آنکه شما آنها را بوجود آورده اید، آنها از شما نیستند، وهر چند با شما هستند، به شما تعلق ندارند. شما می توانید عشق خود را به آنها بدهید ولی نه افکارتان را،چون آنها افکار خودشان را دارند.شما می توانید جسم آنها را در خانه نگه دارید،ولی نه روح آنها را، چون روح آنها در خانه ی فردا ساکن است. خانه ای که شما حتی در رویاهایتان به آن راه ندارید. ممکن است بکوشید تا مانند آنها باشید، ولی خواستار این نباشید آنان را مانند خود کنید، چون زندگی نه به عقب بر می گرددو نه خواستار دیروز است ، شما آن کمانهایی هستید که فرزندانتان چون تیرهای زنده ازآن رها می شوند.                                         از جبران خلیل جبران