باور کنید نوجوانان را

باور کنید  : نوجوانی ، دوره زودرنجی و حساس بودن است.

                             دوره لجبازی و مخالفت است.

                             دوره سنت شکنی آداب و رسوم اجتماعی است.

                             دوره و سن دینی است.

                             دوره خیال پردازی و رویا سازی است.

                             دوره رهبران آینده ی جامعه است.

                             دوره ای است که براحتی در دل نوجوان نمی توان نفوذ کرد.

                             دوره ای است که به استقلال بسیار اهمیت می دهد و همه چیزرا (پدرومادرومعلم) فدای آن می کند.

                             دوره ای است که نیازمند حمایت خانوادگی است.

توجه مهم:   

@همدلی و مهربانی با نوجوان ، تشویش و اضطراب او را تقلیل می دهد.

@احساس می کند در رفع مشکلات می تواند به شما تکیه کند.

@رفتار درست و نادرست شما ، او را به شما نزدیک یا دور می کند.

1- گذاشتن قانون برای رفتارهای پسندیده

2- گاه نیاز یک کودک  بیش از دیگری است.(فکر غلط : همه چیز باید عادلانه تقسیم شود.)

3- به نیازها و علائق هر یک از فرزندان مستقیما توجه کنید.

4- اطمینان پیدا کنید بچه ها می توانند بدون مزاحمت از فعالیت مورد علاقه شان لذت ببرند.

5- نشان دهید به هر چه دوست دارند نخواهند رسید.

6- بدانند آنها مهمند و احتیاجاتشان براورده خواهد شد.

7- گردش، ارتباط دست جمعی و تفریحات خانوادگی باعث کاهش تعارضات می شود.

8- گذاشتن قانون بانزاع زیاد بر یک موضوع.

9- درپایان درگیری امتیاز می گیرند: همکاری و شرکت در فعالیتهای خانوادگی

10- هر کودک سرگرمی و فعالیت مورد علاقه ی کودک دیگر رابداند. (توجه به دیگری )

خانواده های امروز اغلب یک یا دو فرزند دارند و برای پدر ومادر تنها شانس وفرصت تربیت فرزند.  

به آنها حق بدهیم که که تمام زندگیشان را به پای فرزند بریزند. همه ی بحث به مدرسه خوب ، کلاس های گوناگون و امکانات شخصی و پول توجیبی و... محدود نمیشود. مسئله اصلی نگرانی پدر و مادر هاست که تمامی ندارد و باعث میشود نسبت به همه چیز وهمه کس تردید داشته باشند و در همه امور به خود اجازه دخالت بدهند.

پدرو مادر نگران، نگران است ،تردید دارد و نمیخواهد برای فرزندش کم بگذارد . به کوچکترین حرفی میلرزد و با کمترین نشانه شب خوابش نمیبرد.

 1- دادن آگاهی کافی از هدفهای مدرسه.

2- در نظر گرفتن شرایط زندگی، امکانات و فرصتها، موقعیتهای شغلی وتوانایی های والدین.

3- آگاهی والدین از میزان تواناییها و امکانات آموزشگاه.

4- آشنا کردن والدین با حدود انتظارات مربیان از آنان وزمینه هایی که می توانند مشارکت داشته باشند.

5- تشکیل مستمر کلاسهای آموزش خانواده.

6- تهیه وتنظیم برنامه سالانه وارائه به والدین در جلسه ای ونظرخواهی از آنان در خط مشی و روش اداره ی مدرسه.

7- تشکیل کتابخانه ای برای والدین با مشارکت خود آنان ومربیان.

8- استفاده از تخصص والدین در برنامه ریزی آموزشی وپرورشی.

9- تهیه و نصب صندوق انتقادات و پیشنهادات برای والدین.

                                                      رشد مدیریت - مهر84

خطاب به والدین :    

کودکان فقط فرزندان شما نیستند،آنها دختران و پسران زندگی هستند که آنها را خواسته است.با آنکه شما آنها را بوجود آورده اید، آنها از شما نیستند، وهر چند با شما هستند، به شما تعلق ندارند. شما می توانید عشق خود را به آنها بدهید ولی نه افکارتان را،چون آنها افکار خودشان را دارند.شما می توانید جسم آنها را در خانه نگه دارید،ولی نه روح آنها را، چون روح آنها در خانه ی فردا ساکن است. خانه ای که شما حتی در رویاهایتان به آن راه ندارید. ممکن است بکوشید تا مانند آنها باشید، ولی خواستار این نباشید آنان را مانند خود کنید، چون زندگی نه به عقب بر می گرددو نه خواستار دیروز است ، شما آن کمانهایی هستید که فرزندانتان چون تیرهای زنده ازآن رها می شوند.                                         از جبران خلیل جبران